Ceren
28-12-2018, 06:14
Evliyânın büyüklerinden olan*Habîb-i Acemî*hazretlerinin bir "kulübesi" vardı ki, orada gece gündüz ibâdet ederdi. Bir gece elbisesinin*söküğünü dikiyordu. Nasıl olduysa iğnesini düşürdü elinden. O anda "gün gibi" aydınlandı kulübe. İğneyi gördü ve aldı. Ama çok utanmıştı! Yüzünü elleriyle kapatarak; "Affet yâ Rabbî!.. Ben buna lâyık değilim"*dedi. Çok duygulandı. Rabbinden utandı. Ve ağladı hayâsından! â—? â—? â—? Bir komşusu anlatıyor: Ben, her gün akşam eve vardığımda, "ağlama seslerini" işit...