Biz insan evladı, hakikaten de halden hale girebilen canlılarız. Bazen öyle bir hale giriyoruz ki acı çekerken kendimizi dış dünyadan soyutluyoruz. Sanki acı çeken kişi, biz tekmişiz (ben tekmişim) gibi kendi iç dünyamızda daha derin bir çıkmazın içerisine giriyoruz. Sanki dertten yüreği yanan başka bir insan kalmamış gibi-¦ Acılarımızı kıyaslama ve acılarımızla var olma durumu yaşıyoruz. Bu durum, doğrusu, ne mantık çerçevesine alıp faydasını görebileceğimiz bir durumdur ne de başımıza gelen zo...