"Her gece başımı yastığa beni kendi aslıma uyandıracak bir sabahın ümidiyle koyuyorum" dedi beyaz saçlı adam. Bakışlarıyla tasdik etti onu yeryüzündeki sessiz çoğunluk. Sürekli bir dağılma hali içindeyiz. Parçalarımızı bir türlü bir araya getiremiyoruz. Yekpare olamıyoruz, bütün duramıyoruz. Bir parçamıza yakın durduğumuza diğer parçamızın uzağına düşüyoruz. Hep eksiğiz kendimizden. Ve sanki kapıldığımız her şey bizden çok fazla. Başa çıkılamaz bir girdabın içinde dönüyoruz. Durup biraz kendimiz...