Muhyiddîn-i Rûmî*hazretleri, gönül ehli bir mübârek zât idi. Sevdiklerinden biri vardı. Ahmed Efendi. Bu kişi, bir sıkıntıya düşmüştü. Bilemedi ne yapacağını. Akıl danışmak için gidecek kapı belliydi hâlbuki. Muhyiddîn-i Rûmî*hazretleri. O da koştu o kapıya. Ona soracaktı bu işin çâresini. Ancak kapı önüne geldi. Gördü ki, çok kimseler bekliyor. Onlar da bir iş için gelmişlerdi. Adamcağız şaşırdı. Ne yapsa acabâ? Düşündü, taşındı. Nihâyet verdi kararını. "Bugün gideyim, yârın gelir sorarım"...