*"Kızım, ben bugün ikindi namazını Beyazıt Câmii'nde kılayım. Bir de orayı görürüm" demişti. Fakir bir ailenin kızıydım. Babam, yedi nüfusa bakmak zorunda kalan, bir santral memuruydu. Geçim yükü altında ezilen babama destek olmak gayesiyle, annem el emeği göz nuru dökerek, dikiş nakış işleri yapıyor, hiç olmazsa mutfak ihtiyacını karşılamaya çalışıyordu. Bu arada, yıllar su gibi akıp gidiyordu tabii... Hepimiz serpilip büyüdük. Rabbime şükürler olsun, her birimiz mutlu birer evlilik yapmıştık. ...