Mevlânâ*zamanında, bir kimse bilmez bu zatın büyüklüğünü. Aleyhinde konuşur. Dedikodusunu yapar. Kendisini ikaz ederler. "O zat, bir Veli'dir"*derler. Ama aldırmaz. Konuşmaya devam eder. Gece rüyada Efendimizi görür. Üstelik Mevlânâ dergâhında. Hatta onun minderinde oturmuş. Eshabıyla sohbet buyurmaktadır. Az sonra bir sofra gelir ortaya. Sofrada et yemeği vardır. O da yanlarına gitmek ister. Ama cesaret edemez. Efendimiz onu davet ederler. Yanlarında yer verirler. Kendi tabağındaki eti ona ikra...