Yılmaz Odabaşı'nın "Dünya sığmıyor insana Havel" deyişindeki günlerden geçiyoruz...Ve "yüzlerdeki, yüreklerdeki maske, parada kir, suda klor, havada nem, yüksek borsa, alçak basınç ve kanun hükmünde ihanetler, sahtekâr jestler" diyerek tarif ettiği insanlarla sevgili olunan günlerden beri...*İçimizden ne insanlar gelip geçmiş...Birçoğunun yüzünü bile unutmuşuz ya da öldürmüş, içimizdeki mezarlığa gömmüşüz...Ve ne olaylar, kavgalar, savaşlar görmüşüz...Unutup gitmişiz...Trenler gibi...Ve gemiler ...