"Hâfıza-i beşer nisyân ile mâlûldür" deyimi yaygın olarak bilinir. Eski bir deyimdir. Demek oluyor ki "unutkanlık" beşerin en eski dertlerinden. Lâkin vakt-i zamanında bu deyimi icât edenler bugünleri görseydi ne derlerdi acaba?Unutkanlık nereden peydahlanıyor, tam olarak bilmiyorum. Ama unutkanlığı azdıran şeyler konusunda bir fikrim var. En azından şunu biliyorum ki, bağsız, ilişkisiz düşünme alışkanlığı unutkanlığı pekiştiriyor. Asrî zamanlar kültürü bu pekişmenin en ileri boyutlarını veriyor...