Ahmed Mekkî Efendi'nin mevkî ve makâmda hiç gözü yoktu. "İstanbul Müftülüğü" teklif edildi kendisine. Kabul etmedi. Isrâr ettiler. "O iş bana göre değil"*buyurdu. Tevâzûundan, müftü koltuğuna oturmazdı. Hikmetini sorarlardı. "Ben, bu makâma lâyık değilim"*derdi. Hâlbuki O vefat edince, yerine gelen genç müftü, onun (lâyık değilim) diye oturmadığı müftülük koltuğunu ve masasını beğenmemiş, yenileriyle değiştirmişti. Kendisi döner koltuğuna oturur, sigarasını yakar, gelenlerle siyâsi*şey...