"Ya ölmez de yaşarsam! Upuzun bir hayat olursa önümde!.. Her dakikasını yüzyıl gibi yaşardım, bir anını bile boşa harcamaz, değerini bilirdim." Dostoyevski, ölüme mahkum roman kahramanını böyle konuşturur. Dostoyevski'nin kendisi de idamına sayılı saatler kala affedilmiş biridir. O bekleyiş içerisinde zamanın nasıl "genişlediği"ni ve her dakikanın ayrı bir değer kazandığını bizzat tecrübe etmiştir... Aslında her insan"ölüme mahkum" bir varlıktır ama bu hakikatten uz...